Hangi aklı evvel Süper Kupa maçının Sudi Arabistan’dan oynanmasını fikri ortaya attı? Bunu bir öğrensek önce de ona bir sorsak, “derdin ne arkadaş” diye.
Severiz biz mazeret üretmeyi her şeyde. Bunun içinde diyorlar ki “Türk futbolunun marka değerini artırmak için Sudi Arabistan seçilmiş…”
Vay be, öylemi gerçekten? Yani siz Türk futbolunun bir marka değeri mi olduğunu zannediyorsunuz?
Türk futbolunun bir marka değerimi kaldı?
Velev ki öyle, marka değerimizi artıracağız, bunun adresi Sudi Arabistan mı?
Adamlar futbolla ilgili tek gerçeği para. Verir milyonları Ronaldo’yu alır. Onların dünyası bu. Bizim dünyamızın yeri orası mı?
Oldum olası zaten sevmem futbol denilen oyunu. Oyun diyoruz ama futbolun artık oyun falan değil. Tamamen paranın hakim olduğu, para kimseyse gücü eline alan ticari bir yapı. Artık futbola ne spor ne oyun gözü ile bakmak anlamsız ve saçma sapan bir hal aldı.
Futbolun insanları birleştirdiği iddiası boş bir kandırmaca. Futbol, bırakın bir halkı birleştirmeyi, aynı takımın taraftarlarını bile birleştiremez. Aksine böler ve birbirine düşman eder.
Bir ülkenin enerjini bu kadar emen başka bire şey daha var mı futboldan başka.
Bütün derdimiz sıkıntımızı bıraktık futbol konuluyoruz. Yapmayın, etmeyin baylar bayanlar.
Futbol “milli dava” dava değil olamaz. Futbol bir ulusun başka bir ulusa ders vermesi ya da amiyane tabirle “Ayar çekmesi” değildir, olamaz.
Futbolun içindeki “milli dava” denilen ne varsa aslında içi boşaltılmış istismara uygun hale gelmiş sembollerden öte bir şey değil. O an sermaye sahiplerinin işine ne geliyorsa o konu sembolleştirilir. Tarihi kişilikler, bayraklar, milli marşlar veya inançlar, hepsi başka amaçlara ulaşmanın aracı haline getirilerek aşağılanır. Milli sembollerin futbol kadar ayaklar altına alındığı, bu kadar hakarete uğradığı bir başka alan daha bulamazsınız.
Biz şimdi Süper Kupa rezaleti sonrası birleştik öyle mi? Galatasaray ve Fenerbahçe kol kola, buna inanıyor musunuz gerçekten? İlk maça bakar bu sevgi pıtırcığı. Sonrasında nasıl patlar yaşarız hep birlikte.
Yaşanan bu rezalette yine Atatürk tartışması arkasında hapsolduk.
Atatürk’ü futbolla tartışılacak kadar kimse küçültemez. Bu kadar da basit değil bu işler. Atatürk sizlerin canınız istediği zaman hatırlayacağınız, sığınacağınız, mazeret üreteceğiniz, arkasına saklanacağını bir şey olamaz.
Dün Atatürk’e küfredip, her türlü hakareti edip, bugün sırf taraftar toplamak için adını anacağınız, ya da “işim, param tehlike” diye dün sessiz kalıp bugün, “Disney”inize dokunmadığı için “Ne mutlu Türküm” diyebileceğiniz biri de değil.
Artık rahat bırakın Atatürk’ü, artık kullanmayı bırakın.
Sadece mesele Sudi Arabistan olduğu zaman gelmesin Atatürk aklınıza. Emperyalizme karşı dik bir duruştur Atatürk. ABD karşında aklınıza gelsin Atatürk. PKK’ya karşı, İncir üssü, Kürecik, Gazze için Atatürk aklınıza olsun.
Benim aklımda sadece tek bir futbol maçı var, başka da maç tanımam. Kurtuluş Savaşı esnasında 28 Temmuz 1922’de düzenlenip, arka planında Büyük Taarruz’un planlarının yapıldığı Akşehir’de oynanan tarihi futbol maçı.
Tarihi belgelere göre biri kırmızı diğeri beyaz olan iki takımın mücadelesi 2-2 sona ererken maç sonrasında komutanlar bir akşam yemeğinde bir araya geldi.
Bu yemek aslında gizli bir toplantıydı. O akşam komutanlara, Büyük Taarruz planları aktarılırken futbol maçı sayesinde bu toplantı büyük bir gizlilikle yürütülmüştü.
Öyle ki Büyük Taarruz’un başladığı 26 Ağustos 1922 sabahına kadar Yunan kuvvetleri böyle bir harekatın yapılacağına dair çok az bilgiye sahipti.
İşte maç dediğiniz böyle olur. O maç, aslında emperyalizme karşı alınan büyük zaferin ilk devresiydi. Biz şimdi o maçın ikinci devresini oynuyoruz. İşte odaklanmamız gereken yer de tam burası.
Siz siz olun, futbolun denen saçmalığın sizi uyutmasına, uyuşturmasına izin vermeyin.
.png)
.png)
